SIP Symposium, 23-24 Μαΐου 2016

Το 7ο συνέδριο SIP (Societal Ιmpact of Pain – Κοινωνικές Επιπτώσεις του Χρόνιου Πόνου) διεξήχθη με μεγάλη επιτυχία στις 23-24 Μαΐου στις Βρυξέλλες, όπου πήραν μέρος περισσότεροι από 210 συμμετέχοντες από 28 χώρες, εκπροσωπώντας τουλάχιστον 135 οργανισμούς. Από αυτούς το 22% ήταν εκπρόσωποι ασθενών, 8% φορείς υγείας, 34% επαγγελματίες υγείας, 8% φορείς χάραξης πολιτικής, 20% αντιπρόσωποι φαρμακευτικών εταιρειών, 2% προσωπικό του SIP και 2% δημοσιογράφοι.

Στόχος του συνεδρίου ήταν να διερευνήσει τον αντίκτυπο που έχει ο χρόνιος πόνος, όχι μόνο στον πάσχοντα αλλά και στο περιβάλλον του και στην ευρύτερη κοινωνία. Μέσα από πετυχημένες πρακτικές που εφαρμόζονται σε άλλες χώρες, γίνεται προσπάθεια να πειστούν οι κυβερνήσεις και να νομοθετήσουν σχετικά με την άμεση παρέμβαση σε ασθενείς με χρόνιο πόνο, τη γρήγορη διάγνωση και λήψη θεραπείας, με τελικό στόχο την αποκατάσταση και σταδιακή επανένταξη στον χώρο εργασίας.

Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε 4 ομάδες εργασίας, που καθεμιά αποτελούνταν από ασθενείς, βουλευτές, επαγγελματίες  υγείας, δημοσιογράφους κτλ. Τα θέματα εργασίας των ομάδων ήταν: 1) Ο πόνος ως δείκτης ποιότητας στην ιατρική φροντίδα, 2) Χρόνιος Πόνος, ασθένεια ή πολύ-νοσηρότητα; 3) Η σχέση του πόνου στην φροντίδα του καρκίνου και αποκατάσταση και 4) Πόνος, Αποκατάσταση και Επανένταξη στην εργασία. Τον Σύλλογο Ρευματοπαθών Κρήτης εκπροσώπησε η αντιπρόεδρος, κα Ρούλα Αγγελιδάκη Σταρά, που συμμετείχε στην 4η ομάδα.

Από τις ομάδες εργασίας προέκυψαν τα παρακάτω συμπεράσματα-προτάσεις:

  1. Εφαρμογή του άρθρου 8.5 σχετικά με την ένταση του πόνου των ασθενών στη διασυνοριακή υγειονομική περίθαλψη οδηγίας (Directive)
  2. Καθιέρωση μιας πλατφόρμας από την Ε.Ε. για την κοινωνική επίδραση του πόνου
  3. Ενσωμάτωση του χρόνιου πόνου στο πλαίσιο της πολιτικής της Ε.Ε. για τις χρόνιες παθήσεις
  4. Διαβεβαίωση ότι η ενσωμάτωση της φροντίδα του πόνου αποτελεί μέρος της στρατηγικής για τον καρκίνο.
  5. Χάραξη πολιτική για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων του πόνου στην εργασία
  6. Εφαρμογή προσαρμογών στο χώρο εργασίας για τα άτομα με χρόνιο πόνο.
  7. Αύξηση των επενδύσεων στην έρευνα σχετικά με τον πόνο
  8. Προτεραιότητα στον πόνο στο πλαίσιο της εκπαίδευσης για τους επαγγελματίες υγείας, τους ασθενείς και το ευρύ κοινό